Het weerzien in China

Het is ondertussen alweer schandalig lang geleden dat ik hier een update geplaatst heb. Eigenlijk kan ik tegenover jullie ook moeilijk zeggen dat ik het ‘te druk’ heb, zo zonder baan of studie verplichtingen. En toch ben je altijd bezig, en is het moeilijk om tijdens het alleen reizen ook echt een keer alleen te zijn.
Of je hebt gewoon geen werkend internet, dat komt toch nog schrikbarend vaak voor...... (ook dit verslag heb ik op word getypt en op een later moment geüpload).

Nou heb ik natuurlijk nog niks over China laten weten!
Wat wel gek is, is dat iedereen voordat ik wegging aan mij vroeg: Waarom China? Ik kon daar vanzelfsprekend wel Amanda! op antwoorden. Maar de vraag irriteerde mij wel, want waarom niet China? De reactie op andere bestemmingen bevat namelijk doorgaans de woorden vet, cool of gaaf, ipv de vraag: waarom?
Naar mijn mening is het zo dat alleen al de enorme oppervlakte van China de kans aanzienlijk vergroot dat er mooie dingen te zien zijn. En dat is ook zeker zo. Natuurlijk was het er een paar graden kouder maar dat houdt Nederlanders natuurlijk niet tegen.

Na een vlucht met een overstap op Hongkong werd ik in Shanghai, opgewacht door Amanda. Dat was natuurlijk niet niks, om elkaar na zo’n lange tijd weer te zien. Het lijkt dan net als uit een film, het weerzien op het vliegveld.... Lang naar uit gezien!

De eerste ‘stop’ was echter niet Shanghai, we zouden eerst naar de stad waar Amanda studeert: Suzhou. Wat bij mij gelijk op viel bij aankomst was hoe de straten in China, veel meer dan in andere Aziatische landen, op orde zijn. Breed, schoon en modern, Wat in de avond ook opviel is dat ze in China erg houden van verlichting. Een bedrijf dat een beetje zelfrespect heeft, kan niet zonder verlichting op het gebouw. Wel met meerdere kleuren natuurlijk. En als even kan: veranderende kleuren. Nou staat Nederland zelf ook hoog op de lijst met lichtvervuiling, maar dat komt eerder door tuinbouwkassen dan verlichting zoals je dat in China soms tegenkomt! (zie foto's).

Buitenom de toeristische activiteiten zoals tuinen en parken waar er een behoorlijk aantal van zijn, was het hoofddoel in Suzhou natuurlijk om een idee te krijgen van hoe Amanda geleefd heeft in die maanden. Om te zien wat er gegeten werd, waar en met wie. Ook een trip door de universiteit mocht dus niet ontbreken.
Nadat we hier een paar dagen samen hebben doorgebracht in Amanda's kamer, was het tijd voor Guilin.

Oftewel: Onze eerste echte vakantie samen, en de eerste keer samen vliegen! De stad Guilin is voor de toerist voornamelijk een trekpleister vanwege de prachtige rijstvelden die er op dagtrip afstand vandaan liggen (zie foto’s). Voor een habbekrats kon hier traditionele Chinese kleding uitgeprobeerd worden. Dit was niet alleen voor ons, maar ook zeker voor de Chinese omstanders écht lachwekkend.
Een andere trip die we in dit gebied hebben gemaakt is met een bamboe boot over de rivier naar het stadje Yuangshwe, een kleiner stadje. Het weer maakte ons het op deze dag helaas niet makkelijk, maar we hebben toch zeker van het reisje genoten (paraplu's blijven een uitkomst). In het stadje zelf was er een grote straat genaamd west street. Jawel, west street. Deze straat is oprecht zo vernoemd omdat er zoveel westerse toeristen op af komen...
Tijdens ons reisje naar de stad vertelde de gids over een aantal lekkernijen die we hier moesten uitproberen. Een die het meest de aandacht trok voor mij was de beerfish. Vis gekookt in bier. Al denken wij dat de vis toch echt gewoon in water is klaargemaakt met een beetje bier erin, ipv alleen bier haha. Leuk om te proberen, maar aangezien ik en Amanda niet de grootste visliefhebbers zijn, geraakt het niet op ons lijstje met lekkerste gerechten.. Eerder de rijstnoodles, dat is dan weer wel echt lekker!
Maar als ik moest kiezen, hebben dumplings toch echt mijn hart gestolen, heerlijk zijn die!

In Yuangshwe hebben we ook nog deelgenomen aan een goedkope tour binnen de tour waar we al deel van uitmaakten. De demonstratie van een plaatselijke visser hoe hij een cormrun vogel (als ik het goed heb) vissen voor heb laat vangen, die de vogel niet door kan slikken doordat er een touw om zijn keel zit. De vogel is getraind om de vis dan naar de visser te brengen, die de vis terug naar buiten duwt.
Helaas was wel duidelijk dat de manier van vissen aan het uitsterven was, en het nu meer aan toeristen getoond wordt. Volgens mij grotendeels omdat het jaren kost om zo'n vogel te trainen, terwijl er nu betere technieken bestaan om te vissen. Ook hangt de welvaart van de omgeving nu minder af van de visserij.

Guilin zagen ik en Amanda als het avontuurlijke deel van onze trip. De volgende stop was Sanya, op het tropische eiland Hainan. Jazeker, ook in China vinden we op bepaalde plekken hele warme temperaturen terug! De muts handschoenen en trui(en) mochten weer uit, de slippers en korte broek weer aan.
Logischerwijs zou dit dus meer het relax gedeelte van de reis worden, lekker aan het strand met de kerst. En dit compleet met een ietwat luxer hotel dan we anders gewend waren, met bad en op de 27e verdieping voor het uitzicht. De kamer kreeg ook nog even een honeymoon omtovering, tot aan rozeblaadjes in bad aan toe.
Omdat veel (bijna alles) gericht is op binnenlands toerisme, was het zelfs in zo'n hotel wel lastig om Engels sprekend personeel te vinden, maar uiteindelij kwerd altijd wel de juiste persoon erbij geroepen als bleek dat we toch echt geen idee hadden waar ze het over hadden: ting bedong / ik weet het niet / begrijp het niet (schrijf ik het zo enigzins goed, Amanda?).

Natuurlijk begon het, in ieder geval bij mij, maar ook bij Amanda wel te kriebelen, we moeten natuurlijk wel iéts ondernemen. Het was haast niet te vinden, maar uiteindelijk scooters kunnen regelen via een hostel (waar we dan wel niet verbleven) zodat we op eigen houtje het eiland konden verkennen. Naja, een klein stukje van het eiland dan. Hainan is namelijk net zo groot als Wales….. Een prachtig strand 'ontdekt' vlakbij de stad. Helaas was het voor de scooter niet dichtbij genoeg om op 1 (elektrische lading) ons ook weer voor de deur af te zetten. Gelukkig mochten we hem even opladen bij een garage......

We vonden het daar wel zo mooi dat we de volgende dag nog een keer naar dat strand wouden, weer met de scooter. Toen bleek dat zo'n scooter toch meer kan hebben dan je denkt, hij deed het nog prima nadat we (oke ik) een heel erg die gat in de weg 'tegenkwamen'..... Vandaag namen we ons voor om de scooter ergens bij het strand op te laden, we hadden namelijk geen zin om weer met gemiddeld 20 km/h terug te rijden en het dan alsnog niet te halen. Als je een oplaadpunt bij het strand zoekt, kom je natuurlijk al snel uit bij een resort. Onze keus viel in dit geval op het Marriot resort (bekende luxe keten van hotels en resorts).
Voor ons zelf kwam het ook deels als verassing dat de bewaker ons toeliet om de scooter op te laden bij het wachtershokje.

En toen begon ons avontuur pas.......
Wij dachten, nu we toch hier staan kunnen we net zo goed via het resort naar het strand ipv helemaal omlopen. Ook dit liet de bewaker wel toe. We zijn er eigenlijk nog steeds niet zeker van of hij nou dacht dat we in het resort zaten of niet.
Maar toen we verder liepen was het niet het strand, maar het gigantische zwembad complex van het resort wat onze aandacht trok...... maar dat komt later.
De eerste horde om te nemen was, aangezien we nu toch via het resort binnenkwamen op het strand, we net zo goed de strandstoelen konden gebruiken, het is immers toch laagseizoen...
Maar zoals ik al zei, zaten onze hoofden allang bij dat zwembad. Zou het niet mogelijk zijn om daar binnen te geraken?
In mijn ogen was de enige factor waardoor we door de mand vielen het feit dat iedereen met handdoeken van het hotel liep, behalve wij. Na een korte ontdekkingstocht vond ik echter de bron van de handdoeken: een klein gebouwtje naast het zwembad. Waar het vandaan kwam bij me zelf weet ik ook niet, maar na een willekeurig hotel nummer te hebben genoemd, kreeg ik zo 2 handdoeken mee.
Toen waren we natuurlijk niet meer te stoppen...
Conclusie: een heerlijk dagje bij het Marriot Resort! (zie foto's).

We zijn onze trip geëindigd in Shanghai, vanaf waar ik weer verder zou vliegen. Daar aangekomen viel het mij heel erg mee met hoe massaal de stad op je overkomt. De stad is natuurlijk wel enorm, maar net als bij andere plekken in China zit de structuur vrij goed in elkaar, met brede straten, waardoor het drukke gevoel best mee valt. Alleen de metro in de spits is misschien niet zo’n goed idee, maar dat is wel op meer plekken zo. Omdat Shanghai wat dichterbij de stad zit waar Amanda zit, was zij hier al een paar keer geweest, en kende ze dus aardig de weg. We verbleven ook in een hostel (wel eigen kamer) waar ze al eerder geweest, wat er echt leuk uitzag.

Natuurlijk hebben we ook gedeeltelijk geprobeerd wat nieuwe plekken op te zoeken, waar ze dan nog niet geweest was zoals de ya yuan tuin met de temple of god. Na nader onderzoek bleek dat de tempel gewijd was aan een belangrijke generaal en andere belangrijke personen, en niet per se religieuze doeleinden had. Als ik mij het goed herinner, zijn we dit ook vaker tegengekomen bij andere tempels, dat ze gewijd waren aan bepaalde keizers of generalen in plaats van aan boedhisme of hindoeisme.

Ook met oud & nieuw waren we dus in Shanghai te vinden. Ondanks dat in China oud & nieuw niet op dezelfde datum valt, hoopten we in ieder geval in Shanghai nog wel een beetje die sfeer te vinden omdat het een meer westers karakter heeft. Helaas, mede vanwege slachtoffers in het vorige jaar door verdrukking, was er dit jaar geen vuurwerk op de Bund (beroemde boulevard van Shanghai met uitzicht over de skyline van Shanghai). Ondanks het gebrek aan vuurwerk, was er alsnog 'veel volk' op de been om met z'n allen af te tellen naar het nieuwe jaar. Toen bedacht ik me pas dat ik eigenlijk even in het chinees had moeten leren aftellen.. van 10 naar 0.

Aangezien we de dag ervoor al uit waren geweest in de Mint-skybar (met haaien in een gigantisch aquarium) kozen wij ervoor om lekker terug te gaan naar het hotel, om samen nogmaals het nieuwe jaar in te luiden.

So far over China, zie vooral ook de foto's :)
Ik heb helaas niet de camera gewonnen waarvoor ik in de race was. Maar omdat ik er toen al zo naar uit keek om hem te hebben, heb ik maar besloten om er toch een te kopen. Dus naast foto's, ben ik nu ook veel filmpjes aan het maken. Natuurlijk kost het erg veel tijd om de uren met film door te spitten en er 1 filmpje van te maken, dus de filmpjes komen later!


Ik zit nu al een weekje in Indonesië en zal als het even lukt ook over deze week snel wat laten weten!