Stiekem naar Cambodja

Niet vermeldt in het vorige reisverslag aangezien het nog niet bekend was, maar afgelopen dagen heb ik doorgebracht in Cambodja! Door studiegerelateerde belemmeringen konden we er deze keer echter geen 10-dagen reis van maken, en hebben we dus slechts een klein deel van Cambodja kunnen ontdekken. Maar het was zeker de moeite waard, en de rest van Cambodja bewaar ik voor later!

Donderdag ochtend vroeg vertrokken, niet met het vliegtuig deze keer maar met de bus naar de grens. Daar aangekomen was ik blij dat we wat vooronderzoek gedaan hadden. Het is namelijk zo bij deze grens overgang dat er een aantal nep-plekken bestaan om het visum te krijgen, waar mensen je maar al te graag naar toe brengen. Het lijkt allemaal legitiem. Het is ook niet zo dat het visum nep is. je betaald alleen meer dan bij het officiële punt. Waarom de politie niks doet? Geen idee... misschien omdat de 'bedrijven' een soort service leveren door het visum voor je op te halen (duurt alleen wel 1 uur langer dan als je het zelf doet) en dus in die zin meer mogen vragen. Misschien moeten we het schuiven onder 'corruptie'... Maar goed, omdat we dus wisten waar we écht moesten zijn, hebben we dit kunnen voorkomen en verliep het allemaal voorspoedig. Als ze doorhebben dat je weet dat je eerst de stempel moet halen en dan ergens anders het visum moet halen, laten ze je al snel gaan.

De eerste stop in Cambodja: Siem Reap. Met de nieuwe weg duurt het gelukkig nog maar 2,5 uur in plaats van 6, maar je kan er nog steeds op rekenen dat je door elkaar geschud wordt. De hoofdreden om hier heen te gaan is Ankor, de overblijfselen van de oeroude stad waar naar horen zeggen al miljoenen mensen leefden toen Londen nog geen 50.000 mensen telde. Helaas staan vandaag de dag alleen de stenen tempels nog overeind. Maar geweldige tempels zijn het wel! Vergelijkbaar met Petra en Machu Pichu. De meeste mensen nemen de tuk tuk om dit grote gebied te verkennen, maar sportief als we zijn, was het de fiets voor ons. En dat is wat hoor, plus minus 50 km met 40 graden!
Het had 40 km moeten zijn maar deze meneer (ik dus) verloor de sleutel van het kettingslot (moet uit het slot gevallen zijn tijdens het fietsen), en daar moest toch naar gezocht worden. Niet gevonden helaas....
Siem Reap was door Ankor wel veel toeristischer dan we hadden verwacht en dan ik heb meegemaakt in Myanmar. Op zich niet erg voor een keer, maar toch wel een gekke ervaring. Een ding wat we hier meemaakten en niet in de rest van onze reis is figuren die geregeld naar je toe komen om te vragen of je niet toevallig zin hebt in wiet, cocaine, crystal. Maar niet voordat ze je hebben gevraagd of je toevallig een tuk-tuk nodig hebt, mijn god wat hebben ze die daar veel. Op elke hoek van een straat staan er minstens 2 (hoogseizoen moet nog wat op gang komen).

Ik ging er even vanuit dat iedereen weet wat een tuk-tuk is nu, maar misschien niet. Een tuktuk is een voertuig aangedreven door een scooter/motor wat soms een kar heeft waar je in kan zitten, of de zitplekken vormen soms één geheel met de scooter. Ook in Bangkok zijn ze overal, maar voor toeristen zijn ze in Bangkok niet aan te raden (vragen te veel geld, brengen je ergens anders heen dan je wil). Misschien is dit waarom we in Cambodja zo terughoudend waren om een tuk-tuk te nemen.

Een hilarisch t-shirt wat je vaak op markten ziet is een t-shirt met de tekst: no tuk tuk, no massage, no pingpong show (en voor Cambodia kunnen ze er 'no drugs' bij zetten). Kan erg van pas komen, zodat je niet telkens nee hoeft te zeggen.

Na Siem Reap was het al tijd voor onze 2e en alweer laatste plek in Cambodja (voor nu): Battambang. De geschiedenis met de Khmer Rouge is hier erg aanwezig, er zijn veel plekken te bezoeken zoals de 'killing cave' waar zoveel mensen vanaf een heuvel de grot in gedumpt werden. De harde geschiedenis van Cambodja is op veel plekken nog zichtbaar, en voor mij zeker interessant. Ben ook wel van plan om mij er wat meer in te verdiepen Andere, iets minder sinistere attractie hier is bv de bamboe trein. Een rit van een uur op een platform van bamboe, in het geval van tegenliggers moet overlegt worden wie zijn wagonnetje van de rails afhaalt zodat de ander zijn weg kan vervolgen.


Ik heb wel gemerkt dat, in ieder geval voor de plekken die ik heb bezocht in Cambodja, de mensen al veel meer aan toeristen gewend zijn dan in Myanmar. Dit merk je heel erg aan dat de Cambodjanen veel vaker om geld vragen voor de kleinste dingen, waar in Myanmar iedereen alles voor je zou doen, zonder hier geld voor te vragen. Zo wijst een jongen in Cambodja rond de 8 jaar je waar een bepaalde grot is (wat je al wist) en hij loopt met je mee. Vervolgens vraagt hij hier geld voor en als je dit niet geeft loopt hij zo lang met je mee en blijft hij herhaaldelijk om geld vragen voor zijn 'tour' naar de grot. Het stomste is nog dat hij geld vraagt om naar school te kunnen, maar ons werd meerdere keren gezegd dat als ze om geld vragen voor school, je dit niet moet geven omdat de basisschool gratis is voor iedereen, en dat als je geld geeft dit er juist voor zorgt dat ze niet naar school willen en dit als een manier zien om geld te verdienen.
En in Myanmar, als je de weg vraagt moet je voorzichtig zijn, want ook als de plek 15 minuten van je weg is lopen ze zo met je mee om de plek aan te wijzen en willen ze hier niks voor hebben.
En naast dankbaar, voel je je dan ook wel wat schuldig.

Natuurlijk denk ik dat als je minder toeristische plekken in Cambodja opzoekt, dat je ook veel meer van deze vriendelijkheid zou merken. En 1 verhaal is misschien niet representatief. Het is helaas wel triest om te zien hoe vooral de jeugd opgeleid wordt om geld af te troggelen van toeristen...

Een ander, wel goed ding wat we niet hadden verwacht is alle social responsible en not for profit organisaties die overal te vinden zijn. Gratis ziekenhuizen voor kinderen, gratis educatie die drijven op donaties. Not-for-profit restaurants, barren en tour organisaties die al het geld doneren naar bijvoorbeeld het ziekenhuis of een school.

Ik zal de foto's van vorige reizen verwijderen zodat ik meer foto's van Myanmar en Cambodja kan plaatsen. Als ik terug ben (of als je eerder wil, via mail of een weblink) zijn de vorige foto's natuurlijk uitgebreid beschikbaar! Het is nog niet zeker waarheen, maar wel zo goed als zeker dat donderdag of vrijdag opnieuw een korte reis ondernomen zal worden. Maar deze keer blijf ik wel in Thailand. Ook daar is immers nog genoeg te zien!